Αναλυτικός Ορισμός εννοίας: ΕΛΛΗΝ

*οι έννοιες βασίζονται στην ετυμολογία της (αρχαίας) Ελληνικής Γλώσσης
*οι έννοιες αποτελούν Νόμους της πόλεως 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο Σωκράτης, στον στίχο 476e της Πλατωνικής "Πολιτείας", έκανε λόγο για τα αντίθετα, π.χ. “Καλό και Αισχρό”, λέγοντας ότι είναι δύο σε αριθμό, πράγμα που σημαίνει ότι το καθένα από αυτά αποτελεί μονάδα.

Με αυτά τα λόγια ο Σωκράτης θέλει να μας πει ότι, αν δεν αντιληφθούμε την απολυτότητα της μονάδος καθ’ εκάστου πράγματος (Αρχή Ταυτότητος), δεν θα βρεθούμε ποτέ στο σημείο, να μπορέσουμε να διακρίνουμε την Ποσοτική και Ποιοτική ανάμιξη, που έχουν αυτά μέσα στα πράγματα και τα πράγματα μέσα στα τεκταινόμενα. 

Αν δεν μπορέσουμε να τα διακρίνουμε, να τα εξετάσουμε και να τα γνωρίσουμε, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τα διαχειριστούμε. Αν πάλι δεν μπορέσουμε να τα διαχειριστούμε, θα περιφερόμαστε στην ζωή μας από δω και από κει άναρχα, τσακιζόμενοι όπως το κύμα στα βράχια.

ΑΡΘΡΑ

Άρθρο 1

ΕΝΝΟΙΑ "ΕΛΛΗΝ" 

Η έννοια "ΕΛΛΗΝ" αποτελείται από τρεις ριζικές έννοιες, την έννοια της Πατρίδος, την έννοια Γένους και την έννοια του Έθνους. Συνεπώς, Έλλην ορίζεται αυτός που έχει Πατρίδα του την Ελλάδα, ανήκει στο Γένος των Ελλήνων και έχει Έθνος Ελληνικό.

Παράγραφος 1

Έννοια: Πατρίς

Όνομα: Πατρίς

Ορισμός: Γεωγραφική συγγένεια ενός λαού (κοινό Γης)

Ετυμολογία: Πατήρ + Δα (Πατέρων Γη)

Παράγραφος 2

Έννοια: Φυλή

Όνομα: Φυλή

Ορισμός: Η βιολογική συγγένεια ενός λαού (κοινό αίματος) – [Επιμέρους Φύλα]

Ετυμολογία: Φυλή, εκ του Φύω (Φ +Ὕω - Φύω = Γεννώ, Ὕω = βρέχω, υγραίνω)

Έννοια: Γένος

Όνομα: Γένος

Ορισμός: Το σύνολο των Φυλών [Κορμός Δένδρου]

Ετυμολογία: Eκ του Γίγνομαι (Μέση Φωνή, Οριστική, Ἐνεστῶτος), Γενήσομαι (Μέση Φωνή, Οριστική, Μέλλοντος), Γενηθῶ (Μέση Φωνή, Υποτακτική, Παθητικός Ἀορίστου), Γέγᾰα (Επικός Τύπος)

[Ελληνικά] “…τὸ μὲν Ἑλληνικὸν γένος αὐτὸ αὑτῷ οἰκεῖον εἶναι καὶ συγγενές, τῷ δὲ βαρβαρικῷ ὀθνεῖόν τε καὶ ἀλλότριον”

[Απόδοση] “…το Ελληνικό γένος έχει συνάφεια και συγγενικότητα μεταξύ του, ενώ σε σχέση με τους βαρβάρους είναι αλλιώτικο και αλλότριο”

Σωκράτης [Πλάτωνος “Πολιτεία” 470c]

Παράγραφος 3

Έννοια: Έθνος

Όνομα: Ἔθνος

Ορισμός: Πνευματική συγγένεια ενός λαού (κοινό Ἔθος - Ἦθος)

Ετυμολογία: Εκτεταμένος τύπος του Ἔθος (Ομηρική λέξη)

ΑΝΑΛΥΣΗ

Γένος

Ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως κοινωνικό ον, καθώς χωρίς κοινωνία δεν μπορεί να έχει ύπαρξη 

[Πλάτωνος "Πολιτεία" 369b και Αριστοτέλους "Πολιτικά" 1252b]

Η ύπαρξη του ανθρώπου προϋποθέτει την γέννηση του. Η γέννηση του την ένωση δύο αντιθέτων φύλων, του ανδρός και της γυναικός. Εφόσον δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ανθρώπινο είδος χωρίς την ένωση αυτή, η πρώτη μορφή κοινωνίας είναι η οικογένεια 

Αριστοτέλης [Αριστοτέλους “Πολιτικά” 1252a]

Μετά την γέννηση του ανθρώπου τίθεται το θέμα της επιβιώσεως. Η επιβίωση επιτυγχάνεται με την πλήρωση τριών αναγκών. Οι τρεις θεμελιώδεις ανάγκες είναι κατά σειρά προτεραιότητος, η τροφή, η στέγη και η ένδυση 

Σωκράτης [Πλάτωνος “Πολιτεία” 369c]

Οι Ανάγκες αυτές είναι τόσο ισχυρές που η έλλειψη -έστω και μιας εξ αυτών- έχει ως επακόλουθο -αργά ή γρήγορα- την παύση (αφανισμό).

Η γραμμή μιας απομονωμένης οικογενείας είναι επίσης καταδικασμένη σε παύση. Η ανάγκη επιβάλει: η Οικογένεια να βρίσκεται σε επαφή με άλλες Οικογένειες, για λόγους τεκνοποίησης των αυτών τέκνων -ως προς την διαιώνιση του είδους- αλλά και για λόγους αυτάρκειας.

Οι θεμελιώδεις ανάγκες αποτελούν αιτίες για τις οποίες ο Άνθρωπος δημιούργησε -παραλλήλως της Οικογενείας- και ένα δεύτερο είδος κοινωνίας, την Κώμη, δηλαδή ένα σύνολο Οικογενειών συγκεντρωμένο σε ένα τόπο. Η Κώμη είναι “οικογενειακή υπόθεση”, γι’ αυτό ο Αριστοτέλης στα “Πολιτικά” [1252b] τους ονομάζει “ομογάλακτους”. Μια κοινωνία με Κώμες σχηματίζει μια τέλεια Πόλη λόγω της αυτάρκειας που διασφαλίζει.

“…η ένωση περισσοτέρων οικογενειών, όχι η προσωρινή αλλά η μόνιμη, καλείται κώμη. Η κώμη ομοιάζει με οικογενειακή αποικία (εξάπλωση οικιών) και γι’ αυτό ορισμένοι αποκαλούν τα μέλη της ομογάλακτους, επειδή είναι παιδιά της οικογενείας και τα παιδιά των παιδιών της. Γι’ αυτό αρχικά οι κώμες είχαν βασιλείς όπως τώρα τα Έθνη, επειδή δημιουργήθηκαν από κώμες που είχαν βασιλιά. Κάθε οικογένεια έχει Βασιλιά της τον πρεσβύτερο όπως οι αποικίες των οικογενειών εξ αιτίας της συγγένειας”

Αριστοτέλης [Αριστοτέλους “Πολιτικά” 1252b]

“…μια κοινωνία με περισσότερες κώμες σχηματίζει μια τέλεια πόλη, η οποία έφθασε να γίνει αυτάρκης. Δημιουργήθηκε για να γίνει ευκολότερη η εξασφάλιση των αναγκαίων και διατηρείται για να ζουν καλύτερα οι πολίτες”

Αριστοτέλης [Αριστοτέλους “Πολιτικά” 1252b]

 Η παράμετρος του χρόνου (Αρχή Λογικής: “Αρχή του Χρόνου”) στο σημείο αυτό είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας. Στην Κώμη, κατά την διάρκεια μέσα στον χρόνο, τελούνται γάμοι μεταξύ των τέκνων και των τέκνων αυτών. Αυτή η ένωση έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία του Όρου -που αναφέρει ο Ισοκράτης στο έργο του “Πανηγυρικός”- “όμαιμον" (κοινό αίμα). Ο Όρος αυτός σημαίνει κοινά εσωτερικά και εξωτερικά χαρακτηριστικά -δηλαδή το γένος κληροδοτεί κύτταρα, τα οποία μεταφέρουν πληροφορίες (DNA) στους απογόνους. Ιδού λοιπόν ο όρος “Φύλο” (π.χ. Ιωνικό, Δωρικό κτλ). Το σύνολο των Φυλών αποκαλείται “Γένος” (των Ελλήνων).

Πατρίδα

Σύμφωνα με τα παραπάνω δεδομένα, οι οικογένειες που αποτελούν την Κώμη, κατ επέκταση την Πόλη, έχουν ως επιπλέον κοινό χαρακτηριστικό στο διάβα του χρόνου -εκτός από το αίμα- και τον Τόπο, εξ’ ου και η Έννοια "Δήμος" (Δη = γη + κατάληξη -μος που δηλώνει μονιμότητα). Iδού λοιπόν ο όρος ΠατρίΔα δηλαδή “των Πατέρων Γη” ή “Γη του Γένους” (Γηγενείς).

Η Πατρίδα, δεν έχει την έννοια ότι στην γη αυτήν οι πατέρες απλώς πάτησαν, περπάτησαν ή πέρασαν την ζωή τους. Η ένωση με τον τόπο είναι πολύ ισχυρότερη. Θα δούμε ευθύς αμέσως τους δεσμούς αυτούς και θα κατανοήσουμε εις βάθος την πολλαπλή Έννοια της λέξεως Δήμος.

Οι δεσμοί μεταξύ του Δήμου (με την Έννοια του πλήθους) και της Γης, εκτός των άλλων, βρίσκονται στις ιδιότητες των προϊόντων της γης, καθώς η γη μεταφέρει τις ιδιότητες της στην τροφή την οποία θα καταναλώσει ο Δήμος, π.χ. άλλη Ποιότητα και ιδιότητες έχει το λάδι στην Ελλάδα και άλλη στην Ιταλία ή στην Ισπανία. Αφού η τροφή αποτελεί βασικό παράγοντα στην σύνθεση του σώματος, τότε συνεπάγεται ότι Τόπος και Κώμη γίνονται ένα μέσω τροφής. Η ζύμωση αυτή φέρει ανεξίτηλες ιδιότητες και δι’ αυτού έχουμε την ανάλυση του μιτοχονδριακού DNA που φανερώνει την καταγωγή ενός Ανθρώπου.

Ο Σωκράτης -στο πλατωνικό έργο “Μενέξενος" [237e]- μας ενημερώνει ότι, όπως η Γυναίκα, όταν γεννά, έχει πηγή τροφής για το παιδί της το γάλα, έτσι και η Μητέρα Γη, όταν γεννά, έχει πηγή τροφής για τα παιδιά της τον σίτο και το κριθάρι. Ιεραρχικώς η Μητέρα Γη προηγείται, άρα η Γυναίκα είναι μίμηση της Γης και συνεχίζει λέγοντας ότι: όσοι πέθαναν για να υπερασπίσουν την Μητέρα Γη, τώρα αναπαύονται μέσα στα μητρικά χώματα από τα οποία γεννήθηκαν και ανατράφηκαν. Στην πλατωνική “Πολιτεία” στον στίχο 575d έχουμε την αναφορά ότι οι Κρήτες ονόμαζαν την Κρήτη “Μητρίδα” δηλαδή Μητέρα Γη.

Έθνος

Η κοινή συμβίωση των μελών της Κώμης, και κατ επέκταση της Πόλεως -στον χώρο και στον χρόνο- φέρνει αναγκαστικά κοινές συνήθειες, οι οποίες ονομάζονται Ήθη & Έθιμα. Αυτά τα Ήθη & Έθιμα είναι οι έννοιες Ήθος-Έθος-Έθνος που έχουν να κάνουν με την νοοτροπία, εξ’ ου και το “ομότροπον”, το “ομόδοξον” και το “ομόγλωσσον” -που αναφέρει ο Ισοκράτης στο έργο του “Πανηγυρικός”. Αναλόγως του επιπέδου του λογισμικού που αναπτύσσει το Γένος, ανέρχεται και η ανάλογη Ποιότητα του Ήθους-Έθους-Έθνους.

Καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη του λογισμικού (ενός λαού) διαδραματίζει το περιβάλλον, μας ενημερώνει ο Αριστοτέλης στα “Πολιτικά” του. Οι λαοί στην βόρεια Ευρώπη -λόγω ψύχους- ήταν ατρόμητοι μεν, με μειωμένη λογιστική ισχύ δε, εν πλήρη αντιστροφή με τους λαούς της ανατολής που, λόγω θερμού κλίματος, είχαν αναπτύξει λογισμικό μεν, αλλά ήταν ιδιαιτέρως μαλθακοί-δουλικοί δε, δι’ αυτόν άλλωστε υπήρχε εκεί Παμβασιλεία. Στην Ελλάδα, λόγω ισορροπίας Ψυχρού και Θερμού, οι Έλληνες έλαβαν την ανάλογη ψυχοσύνθεση. Ατρόμητοι με ισχυρό λογισμικό (Πλάτωνος “Επινομίς” 987d, Αριστοτέλους “Πολιτικά” 1327b, αλλά και νωρίτερα στο έργο “Τίμαιος” 24c). Το περιβάλλον στην Ελλάδα παρέχει απεριόριστη ποικιλία προκλήσεων για παρατήρηση -άρα και εξέλιξη της Σκέψεως. Έχει θάλασσες, βουνά, δάση, πεδιάδες, νησιωτική χώρα, ηπειρωτική χώρα, τεράστια ποικιλία σε πανίδα, τεράστια ποικιλία σε χλωρίδα κ.ο.κ.

Με βάση τα παραπάνω, οι Έλληνες "οἶδαν" και τους Έλληνες θεούς. Η Ελληνική θεολογία αποτελείται από 12 κεντρικούς θεούς και πολλές ακόμα θεότητες γύρω από αυτούς.

Έθνος εν κατακλείδι είναι το Λογισμικό μας, είναι ο τρόπος με τον οποίον σκεπτόμαστε, ο τρόπος με τον οποίον αποκωδικοποιούμε τα πράγματα και ο τρόπος με τον οποίον ενεργούμε. Ο τρόπος αυτός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος, τόσο με την Πατρίδα όσο και με το Γένος μας.

πηγή:
Βιβλίο: ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΣ - Η Δομή της Σκέψεως
2ο Κεφάλαιο - έννοιες: ΠΑΤΡΙΣ - ΓΕΝΟΣ (Φυλή) - ΈΘΝΟΣ